انیمه گابلین کش بخاطر این که بدون سانسور و تمام و کمال، واقعیت کثیف و خشن این که مبارزه با گابلین ها واقعاً چه معنایی دارد و چگونه است، را به نمایش گذاشت، به اثری معروف و به یاد ماندنی تبدیل شده است. در دنیایی که گابلین ها بعنوان خطر شناخته نمی شوند، انیمه واقعیت سادگی انسان ها در مقابل این قضیه و تبعات این اشتباهشان را نشان می دهد. که تنها به معنای صرفاً خطر نیست، بلکه چیزی واقعی و شدیداً ترسناک است. حداقل می توان گفت که فصل یک انیمه این گونه بود.
فصل دو گابلین کش این حس را به مخاطب می داد که نسخه مثبت، ساده شده، و قطعه ای از زندگی فصل یک است. شبیه انیمه های عادی و تکراری شده، پر از جنگ هایی که به کل انیمه ردشان می کند، قربانیان نجات یافته ای که نمی بینید چه بر سر آنها آمده، و حتی وقتی اتفاقات بد می افتد، قهرمانان پیروز می شوند و جلویش را می گیرند.
اما حداقل در اثر، هنوز ردی از خون و خشونت دیده می شود. هنوز افراد بی گناه زیادی را می بینید که در هجوم و حمله دشمنان کشته می شوند، و گابلین ها هنوز با قربانیان مونث رفتاری وحشتناک دارند. اما دیگر آن حس خفه و ترسناکی که فصل یک داشت و ترسی که در چشمان شخصیت ها می دیدید، وجود ندارد. فصل دو گابلین کش صرفاً انیمه ای عادی است که در آن انسان ها و هیولا ها با یکدیگر می جنگند و از هر دو طرف تلفات می دهند. انیمه های زیادی از این نوع هست و فصل دوم گابلین کش نیز حرف جدیدی برای گفتن ندارد. بصورت کلی، انیمه بدی نیست و اثر فانتزی مبارزه ای ماجراجویی خوش ساختی است. اما در مقابل حس متفاوت فصل یک خود، نا امید کننده است.