پس از اجرای موفق فارغ التحصیلان، یوتا هوشیتانی و سایر دانشجویان سال دوم آماده سازی شرایط برای جشنواره آیانگی پیش رو را آغاز میکنند. جشنواره امسال اولین باری است که دانشآموزان بدون مربیان شورای کائو خواهند بود و آزادی خلاقانه برای انجام هر کاری دارند. با امید به اجرای مشترک برای یک بار، دانشجویان سال دوم تصمیم میگیرند یک تولید مشترک را اجرا کنند.
مراسم افتتاحیه جشنواره همچنین هدف دیگری دارد: معرفی نامزدهای شورای کائو سال آینده. شورای کائو اعلام میکند که تیم هیراگی برای اجرای مراسم افتتاحیه انتخاب شده است و از شرکت در همکاری منع شده است. این موضوع باعث شوکه شدن و خشم هوشیتانی و دیگران شده و شکافی بین آنها و شورای کائو ایجاد میکند. اما با وجود این موانع، دانشآموزان شروع به برنامه ریزی برای اطمینان از اجرای مشترک همه دانشجویان سال دوم روی صحنه میکنند.
این فصل در مقایسه با فصلهای پیشین بسیار ضعیف است. پیسینگ داستان کمی کند و اندکی آشفته پیش میرود. معرفی شخصیتهای جدید مناسب است، اما با افزایش تعداد شخصیتها به نظر میرسد که داستان تمرکز خود را از دست داده است. میتوان درک کرد که تمایل به دادن نقش فعالی به شخصیتهای جدید برای ادغام آنها در داستان وجود دارد. اما متأسفانه، به نظر میرسد که تنها کاری که سازندگان توانستهاند انجام دهند، دادن زمان نمایش به شخصیتهای جدید و همچنین شخصیتهای اصلی و فرعی است.
داستانهای کرکترهای جدید و قدیمی موجود در سریال، به هیچ وجه به هم مرتبط نیستند. داشتن کرکترهای جدید، کمک چندانی به این انیمه نکرده و باید از این بخش بگذریم. با وجود کند پیش رفتن داستان، جذابیت دنبال کردن کارهای این گروه، هرگز کم نشده است. داستانی که طرفداران را دو فصل پای این انیمیشن نگه داشته است، در کنار انیمیشن و صداگذاری دوست داشتنی این انیمه، فصل سوم را نیز برای آنها شیرین می کند.